Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Ζήστε ......

                                                                 
     23/01/2013

Χρόνια Πολλά αγαπημένε μου, σου εύχομαι να έχεις την υγεία σου μέχρι και τα βαθιά γεράματα 
(που αργούν φυσικά :) 
Σ'αγαπάμε πολύ !

               Η κορούλα μας είναι απερίγραπτη, χαρούμενη , ευτυχισμένη και γκρινιάρα ...πόσο πολύ μεγάλωσε Χριστέ μου , ευλογημένη να είναι .....εύχομαι να της χαρίσω όλα όσα χρειάζεται για να γίνει ευτυχισμένος άνθρωπος , θα ήθελα να είναι δίκαιη και ηθική , να ξέρει να αγαπά και να ακολουθεί το ένστικτό της ,να έχει επιμονή και υπομονή να κατακτήσει τα όνειρα της ....εύχομαι να είμαστε γεροί και να τη θαυμάζουμε σε κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή της ζωής της ....
Θέλω να της χαρίσω ένα αδερφάκι , δε μ'αρέσει να μεγαλώνει μόνη της ....και φοβάμαι πως έτσι όπως μας έχουν κάνει θα περνάνε τα χρόνια και δύσκολα θα πάρουμε την απόφαση να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία ξανά....και έχω ένα άγχος μήπως μείνει μόνη της ...Γιατί έχουμε γίνει έτσι? ....όταν ήμουν μικρή πέραν όλων των άλλων οικογενειακών προβλημάτων η μοναδική συζήτηση στο σπίτι ήταν η δουλειά και τα λεφτά ...και ξέρω ότι είναι απαραίτητα,αυτά με σπούδασαν , με πάντρεψαν ...χωρίς αυτά δε γίνετε τίποτα ...γυρνάω όμως πίσω και βλέπω πόσα άυλα πράγματα μας στερείσανε,πόσες στιγμές...πολύτιμες στιγμές ,πόσο φθείρανε τους ευάλωτους στο χρήμα(μέσα σε άλλα) χαρακτήρες, και όμως αυτές οι υποχρεώσεις είναι τώρα δική μου προτεραιότητα, της δικής μου  οικογένειας και βαραίνουν και το δικό μου παιδί....θα ήθελα να φύγει αυτό το βάρος από το μυαλό μου .....και δεν εννοώ να πάψω να ενδιαφέρομαι και να αγωνίζομαι αλλά να ανοίξω στο μυαλό και την καρδιά μου μια πόρτα που θα πρωτεύοντα για μένα θα είναι η οικογένεια μου στην ουσία της  και οι στιγμές μας που τις χάνουμε τόσο άδικα στην καθημερινή ρουτίνα ....να πείσω τον εαυτό μου και τους γύρω μου ότι έχουμε δικαίωμα στις ΣΤΙΓΜΕΣ της ζωής στην μεγάλη ευτυχισμένη, αγαπημένη  οικογένεια και στο όνειρο...
Έχω την αίσθηση ότι αυτό το μήνα έχουνε φύγει τόσοι νέοι άνθρωποι ,πατεράδες ,μητέρες,μικρά παιδιά και άλλοι τόσοι αγωνίζονται να κρατηθούν στη ζωή ...νέοι άνθρωποι ....οι περισσότεροι έτσι ξαφνικά αφήνοντας πίσω τους μικρά παιδάκια και αναρωτιέμαι πόσο όνειρα είχαν κάνει αυτοί οι άνθρωποι για το μέλλον ,πόσα πράγματα είχαν βάλει στο πρόγραμμα αλλά δεν τα πραγματοποίησαν ποτέ ...πόσα..πόσα και άλλα τόσα ....ένα μεγάλο "γιατί" γεννιέται και απάντηση δεν υπάρχει ....
Για εμάς που μείναμε πίσω ας πραγματοποιήσουμε σήμερα τις ευχές μας , τα όνειρα μας ....μην αφήνουμε την πίκρα να μας κατατρώει και ας γεμίσουμε με αγάπη και πάθος για κάθε στιγμή της ζωής μας ....ναι..ακόμη και μέσα στη δουλεία και μέσα στα ανεξέλεγκτα προβλήματα ...πιστεύω πως αν ψάξουμε λίγο και αν το "δουλέψουμε" λίγο παραπάνω θα βρούμε λίγο χώρο και καλή διάθεση να ζήσουμε τη ζωή που μας στερούν....  
 Ευχή μου λοιπόν είναι όσοι έχετε τις ίδιες σκέψεις με εμένα σήμερα κιόλας να ζήσετε στον έπακρον έστω και "μία στιγμή"


Μπορεί να είναι έστω και μία σκέψη ....



Δεν υπάρχουν σχόλια: